مفتی نور محمد متوکل
نقض توافقات و معاهدات بین‌المللی از سوی ایالات متحده آمریکا در طول تاریخ به جزئی جدایی‌ناپذیر از سیاست خارجی این کشور تبدیل شده است. رویکرد دولت‌های مختلف ایالات متحده همواره بر عدم پایبندی به تعهداتی که واشنگتن ملزم به اجرای آنها شده، مبتنی بوده است و در این میان، آمریکایی‌ها حتی به هم‌پیمانان و متحدان خود نیز رحم نکرده‌اند. لذا میخواهم بخشی از عهد شکنی‌های مشهور واشنگتن در طول تاریخ را مورد بازخوانی قرار دهیم.
نقض پیمان «وِرسای»
این پیمان در سال 1919 میلادی میان طرف‌های پیروز در جنگ جهانی اول و نیز متحدین شکست‌خورده به امضاء رسید و مطابق آن جنگ جهانی اول پایان یافت. علی رغم اینکه دولت وقت آمریکا معاهده مذکور را به امضاء رساند، اما در نهایت مجلس سنای آمریکا در اقدامی عجیب و تأمل‌برانگیز از تصویب معاهده اجتناب کرد تا بدین‌ترتیب، اجرای تمامی تعهدات واشنگتن در پیمان وِرسای در هاله‌ای از ابهام قرار گیرد و زمینه وقوع جنگ جهانی دوم فراهم شود.
زیر پا گذاشتن پیمان «چارچوب توافق» با کره شمالی
یکی از عهدشکنی‌های مشهور آمریکا نیز به زیرپای گذاشتن پیمان موسوم به «چارچوب توافق» میان این کشور و کره شمالی در اکتوبر سال 1994 میلادی بازمی‌گردد. این پیمان‌نامه به منظور پایان دادن به فعالیت‌های هسته‌ای کره شمالی به امضاء رسید. امضای این پیمان نه‌تنها به حل‌وفصل بحران میان آمریکا و کره شمالی منجر نشد بلکه تشدید این بحران را نیز به دنبال داشت، زیرا واشنگتن به تعهداتش عمل نکرد. سرانجام با روی کار آمدن «جرج بوش» به عنوان رئیس‌جمهور آمریکا، تیر خلاص به پیمان‌نامه مذکور زده شد، چراکه وی در سال 2002 میلادی رسما و به صورت علنی اعلام کرد که واشنگتن هیچ تعهدی نسبت به اجرای مفاد پیمان موسوم به «چارچوب توافق» ندارد.
عهدشکنی در اجرای «توافقنامه استراتژیکِ امنیتی» با عراق
در سال 2008 میلادی آمریکایی‌ها یک توافقنامه استراتژیکِ امنیتی را با دولت عراق به امضاء رساندند. طبق این توافقنامه مقرر شد تا نیروهای آمریکاییِ مستقر در عراق به تدریج از این کشور خارج شوند. آمریکایی‌ها در این توافقنامه مشهور متعهد شدند تا پایان سال 2011 میلادی تمامی نیروهای نظامی خود در خاک عراق را از این کشور خارج سازند. با این‌حال، پس از پایان سال 2011 نه‌تنها نیروهای آمریکایی از خاک عراق خارج نشدند بلکه چند سال پس از این توافق یعنی در سال 2014 واشنگتن در قالب تشکیل ائتلاف بین‌المللی به اصطلاح ضد داعش حضور نظامی خود در خاک عراق را پررنگ‌تر ساخت و تمامی تعهداتش در چارچوب توافق استراتژیک امنیتی را زیر پای گذاشت.
خروج از «پیمان تجاری اقیانوس آرام»
این پیمان‌نامه در فبروری سال 2016 میلادی میان 12 کشور حاشیه اقیانوس آرام به جز چین، با هدف کاهش تعرفه‌های گمرکی میان کشورهای عضو به امضاء رسید. با این‌حال، پس از روی کار آمدن «دونالد ترامپ» در آمریکا، وی بی‌درنگ نسبت به خروج واشنگتن از این پیمان اقدام کرد.
خروج از «توافق پاریس»
این توافقنامه با هدف کاهش گازهای گلخانه‌ای و مبارزه با مشکلات محیط‌زیست در دسمبر سال 2015 با توافق بیش از 140 کشور نهایی و تصویب شد. با این‌حال، ایالات متحده آمریکا در اگست 2017 میلادی رسما خروج خود از توافق را اعلام کرد.
عهدشکنی در اجرای تعهدات در قبال «یونسکو»
سازمان «یونسکو» که زیرمجموعه سازمان ملل متحد محسوب می‌شود در سال 1922 میلادی با هدف کمک به برقراری صلح در جهان ایجاد شد و آمریکا نیز یکی از اعضای آن بود. با این‌حال، واشنگتن در یک عهدشکنی جدید در دسمبر سال 2017 میلادی اعلام کرد که دیگر به تعهدات خود در قبال «یونسکو» پایبند نخواهد بود.
عهدشکنی در اجرای تعهدات در قبال «برجام»
شاید بتوان از عهدشکنی آمریکایی‌ها در قبال توافق هسته‌ای با ایران موسوم به توافق «برجام» به عنوان مهم‌ترین نقض عهدهای واشنگتن در طول چند دهه اخیر یاد کرد.
علی رغم اینکه توافق برجام حاصل قریب به 10 سال رایزنی‌های سیاسی میان ایران و طرف‌های مختلف بین‌المللی بود و در دور نهایی مذاکرات نیز آمریکایی‌ها خود به صورت مستقیم در گفتگوها مشارکت داشتند ودر سال2015 میلادی توافق صورت گرفت .اما رئیس‌جمهور آمریکا در ماه مِی سال 2018 میلادی رسما خروج واشنگتن از برجام را اعلام کرد. از آنجایی که توافق برجام به تصویب شورای امنیت سازمان ملل رسیده بود، اقدام آمریکایی‌ها در واقع نقض صریح و آشکارِ قوانین بین‌المللی به شمار می‌رود.
تخطی های آمریکا از« پیمان دوحه»
با آنکه توافق نامه«پیمان دوحه» میان امارت اسلامی وایالات متحده امریکا در دهم حوت سال1398 هش به امضا رسید، وبیشتر از یکسال از آن سپری شده است، وکمتر از دو ماه دیگر باقی مانده است که طبق تعهد نامه باید آمریکا ومتحدان شان تمام نیروهای نظامی،پرسونل غیردیپلوماتیک،قراردادی های شخصی امنیتی،استادان،مشاوران،وپرسونل خدماتی شان را از افغانستان خارج کنند وبه اشغال کشور نقطه پایان گذاشته شود.
در مقابل امارت اسلامی تعهد نموده بود که به هیچ کسی اجازه نمی دهد تا از خاک افغانستان به ایالات متحده امریکا وائتلافیان اش تهدید ایجاد کند.
اما متاسفانه در جریان یک سال دولت آمریکا مرتکب تخطی های شده است که بخشی آن در سطور ذیل باز خوانی می شود: بمباردمان جنگنده های عساکر امریکای در هرات، فراه وبرخی ولایات دیگر کشور،عدم حذف نام های رهبران امارت اسلامی از لیست سیاه، دور نساختن تعزیرات مالی وامنیتی وعدم رهای زندانیان متباقی امارت اسلامی.اینهمه مواردی هستند که باید مطابق تعهدنامه در جریان چند ماه اولی میعاد تطبیق وعملی می شد که نشده است. همچنین در این روز ها خبرهای شنیده می شود که گویا آمریکا تمایل به بیرون ساختن نیروهای خود طبق معاهده پس از ماه می سال جاری میلادی ندارد، ویا دولت جوبایدن پیمان دوحه را بازنگری می کند؛ ازموارد فوق دانسته می شود که آمریکا ماننددیگر پیمان های بین المللی به توفق نامه دوحه صادقانه عمل نمی کند.
باید ایالات متحده امریکا خود ره بر پیمان دوحه ملزم داسنته وبه طولانی ترین جنگ تاریخ کشور خود نقطه پایان بگزارد وبیشتر از این حیثیت خود ره در سطح جهان لکه دار نسازد.در صورت نقض پیمان از سوی آنها، ملت مجاهد افغان مجبور هستند تا از ارزش های اسلامی،ملی ،نوامیس وخاک خود دفاع کنند.