نویسنده: لورن جیلا / ترجمه: اسد پژمان/ منبع: مجله نیوزویک
در حالی‌که آخرین سربازان آمریکایی و ناتو پس از دو دهه جنگ از افغانستان خارج می‌شوند، هزاران تجهیزات نظامی را بجا گذاشته تا در میدان‌های ضایعات به شکل آهن پاره و ضایعاتی تخریب و نابود شوند. نظامیان آمریكایی پایگاه هوایی بگرام را در هم می‌شكنند و هر آنچه را كه به آمریکا منتقل نشود از بین می‌برند. براساس بیانیه‌ی که از سوی ارتش آمریکا صادر شده‌است، تاکنون در حدود ۱، ۳۰۰ قطعات تجهیزات نظامی تخریب شده‌است. یک مقام به اسوشیتدپرس گفت که قبل از آخرین مهلت عزیمت در ۱۱ سپتامبر، تعداد بیشتری از این تجهیزات تخریب خواهد شد.
این روند به عنوان یک تدبیر امنیتی انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که تجهیزات نظامی به دست جنگجویان و شبه‌نظامیان نمی‌افتد. با این حال، فروشندگان ضایعات در سراسر افغانستان این را اجناس ضایعات می‌دانند. بابا‌میر به اسوشیتد پرس گفت: «آنچه که آن‌ها انجام می‌دهند خیانت به افغانستان و افغان‌ها است. آن‌ها باید اینجا را ترک کنند». او گفت: «آن‌ها ما را نیز مانند این وسایط و وسایل نقلیه ویران کرده‌اند». افغان‌ها احساس می‌کنند از میراثی بجا مانده‌ی که حداقل تا حدودی آمریکایی‌ها را مقصر می‌دانند، دولت افغانستان یک دولت کاملاً فاسد مورد حمایت ایالات متحده و بی‌ثباتی رو به رشد که می تواند به یک مرحله جدیدی از جنگ‌های خانه‌مانسوز داخلی تبدیل شود.
در پایگاه بگرام، در شمال غرب پایتخت کابل، و پایگاه‌های دیگری نیروهای آمریکایی در حال جمع آوری تجهیزات مورد نیاز خود برای بازگشت به آمریکا هستند.
ده‌ها هزار کانتینر فلزی به طول حدود ۲۰ فوت با هواپیماهای C- 17 و یا هم زمینی از طریق پاکستان و آسیای میانه حمل می‌شوند. در هفته گذشته، ۶۰ فروند هواپیمای C- 17 همراه با تجهیزات، از افغانستان خارج شده‌اند. مسئولان در مورد آنچه که باقی می‌ماند و آنچه که می‌رود سری عمل می‌کنند. به گفتۀ مقامات آمریکایی و غربی که نخواستند نام‌شان فاش شود تا آزادانه در مورد سربازان در حال عزیمت صحبت کنند، بیشتر آنچه که به خانه حمل می‌شود تجهیزات حساسی نظامی است.
یکی از پایگاه‌هایی که اخیراً تحویل داده شده است، پایگاه جدید انتونیک در ولایت هلمند است که گفته می‌شود طالبان حدود ۸۰ درصد از مناطق روستایی آن را در کنترل خود دارند. به دلیل شرایط نامناسب وعدم اعتماد بالای رژیم کابل سرنوشت این توده‌های ضایعاتِ تجهیزات و وسایل نقلیه این است که نه تعمیر شوند و نه به نیروهای امنیتی افغانستان تحویل داده شوند.
این یک عمل جدید نیست. همین کار در سال ۲۰۱۴ نیز انجام شد، زمانی‌که هزاران نیروی نظامی آمریکا و ناتو امنیت افغانستان را به نیروهای افغانستان سپردند و خارج شدند. سخنگوی ماموریت لجستیکی و دفاعی ارتش در ویرجینیا در آن زمان گفت: «بیش از ۳۸۷ میلیون پوند (۱۷۶ میلیون کیلوگرم) ضایعات از تجهیزات و وسایل نقلیه تخریب شده به قیمت ۴۶. ۵ میلیون دالر به افغان‌ها فروخته شد».
سادات، یکی دیگر از فروشندگان وسایل دسته‌دوم در بگرام که تنها با همین نام شناخنه می‌شود، می‌گوید که سایر گدام‌های ضایعات در سراسر کشور مملو از تجهیزات تخریب‌شده آمریکایی است. او گفت: «آن‌ها چیزی برای ما باقی نگذاشتند و آن‌ها به ما واداره کابل اعتماد ندارند. آن‌ها کشور ما را ویران کردند. تنها چیزی که آن‌ها به ما می‌دهند، ضایعات و ویرانی است»
برای رسیدن به این هدف، او یک داستانی را بازگو کرد و گفت: چند وقت پیش، نیروهای آمریکایی دو عراده تانک هاموی را کشف کردند که به دست طالبان افتاده بود. اما مالکان ضایعات که افغان بودند و ده‌ها نفر دیگر که مواد زائد داخل حیاط‌ها را غربال می‌کردند، تعجب می‌کردند که تردمیل پاره پاره شده چه خطراتی را می‌تواند ایجاد کند، شیلنگ‌های طویل و دراز آتش‌نشانی که قطعه قطعه شده بودند، یا کیسه‌هایی که قبلاً برای ایجاد دیوارهای بزرگ و یا برای موانعی شن و ماسه با پارچه مشبک قدرتمند استفاده می‌شدند، اکنون همه آن‌ها قطعه قطعه شده جزء ضایعات و بی‌فایده است.
ده‌ها چادر و خیمه بریده‌شده و تکه‌تکه‌شده روی هم چیده شده‌بود. در همان نزدیکی بوشکه‌های سوخت و تیل جنراتورهای منهدم شده، زنجیرهای تانک و فلزات ضایعاتی بودند که به موترخودروی حامل‌بار شباهت داشتند. حاجی‌گل با ریش خاکستری، یکی دیگر از فروشندگان ضایعات گفت: «آن‌ها کشور ما را ویران کردند و اکنون زباله‌های خود را به ما می‌فروشند». «ما باید با این روش و رفتار چه کار کنیم؟