فاروق غوری
هرقدر به دین، ایمان و ارزش‌هایت پایبند باشی، محکم باشی و دشمن به هیچ صورت نتواند با تو بر سر آن‌ها معامله کند، عزت و افتخار بزرگی را کسب می‌کنی؛ الله تعالی می‌فرماید: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ». ترجمه: مؤمنان (حقیقی) تنها کسانی‌اند که به خدا و پیامبرش ایمان آورده‌اند، سپس (دراین‌باره) شک (و تردید) نکرده‌اند، و با اموال خود و جان‌های خود درراه خدا جهاد کرده‌اند، اینان‌اند که راستگویانند.
ببین الله تعالی کلمه (یرتابوا) را پس از ایمان ذکر می‌کند، یعنی در دین و ایمان خود شک نکرده‌اند، بر سرش حاضر به معامله با دشمن نشده‌اند، آن را در بدل پول، چوکی و قدرت چندروزه نفروخته‌اند؛ و سپس الله تعالی جهاد را ذکر می‌کند، یعنی در وقت ضرورت چنانچه ابن کثیر رحمه‌الله در تفسیر خود می‌گوید جان و ارزشمندترین مال خود را برایش قربانی می‌کنند؛ یعنی اگر دشمن فشار می‌آورد، این مؤمن راستین در مقابل تقاضاهای وی می‌ایستد و فداکاری می‌کند و آماده می‌شود که جان شیرین خویش را با خوشحالی فدا کند؛ آنجا است که اقبال علیه‌الرحمه می‌فرماید:
نشان مرد مؤمن با تو گویم
چو مرگ آید تبسم بر لب اوست
در اینجا اقبال به همان کلمه (ارتاب) شاید اشاره داشته باشد، یعنی مؤمن مرگ و شهادت را در راه الله افتخار، عزت و پیروزی می‌داند و از آن نمی‌هراسد و اصلاً به دلش ذره‌ای شک و شبهه راه نمی‌دهد. این مسئله برای انسان زمانی خوب‌تر فهمیده و دانسته می‌شود که با استشهادیان بنشیند و سخنان آن‌ها را گوش دهد، آن‌ها به‌مجرد روبه‌رو شدن به امیر خود می‌گویند آیا کدام پلان علیه اشغالگران است، اگر جواب مثبتی شنید انگار روز عروسی و یا روز عیدش است، از خوشی به زمین نمی‌گنجد. نسئل الله ان یجمعنا معهم فی الفردوس الاعلی
اما این ثبات و استقامت نصیب مؤمنان اندک و مسلمانان خالص و مخلص است، یعنی اکثریت راه را مستقیم نمی‌پیمایند و یا پیموده نمی‌توانند. در حدیثی رسول‌الله صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «يأتي على الناس زمان الصابر فيهم على دينه كالقابض على الجمر». ترجمه: بر مردم وقتی خواهد آمد که صبر کردن بر دین به‌مانند این است که کسی آتش را بر کف گرفته است و صبر می‌کند. در این حدیث شریف صبر بر دین و استقامت در آن در زمانهای پس از زمان رسول‌الله ذکر شده و زمانهای که ما در آن زندگی داریم قطعاً در این حدیث داخل است.
امروز اگر کسی بر دین خود و ارزش‌های خود پایبند باشد زیر فشارهای مختلف قرار می‌گیرد و چه‌بسا که مسلمان به سبب دشواری مصیبت‌ها و سخت شدن فشارها آرزوی مرگ می‌کند تا از شر سختی‌ها، ملامتی و دشواری‌های زندگی نجات یابد. باری یکی از دوستان دربارۀ این موضوع صحبت می‌کرد و در ضمن صحبت‌هایش گفت: «اگر هرقدر به رسن ایمان محکم چنگ بزنی و آن را رها نکنی، فشارهای دشمن بالایت زیاد می‌گردد. ببین آمریکایی‌ها از راه بسیار دور به خاطر سرکوب کردن طالبان آمده‌اند، مال هنگفت مصرف می‌کنند، وقت و افراد خویش را نیز به مصرف می‌رسانند در کوه‌ها و مغاره‌ها، در قریه‌ها و شهرها به دنبال مجاهدین می‌گردند تا آن‌ها را پیدا کنند و شهید بسازند. حتی آن‌ها مجاهدین را طبقه‌بندی کرده‌اند، بعضی را در اولویت و بعضی‌های را در درجه‌های متفاوت گذاشته‌اند. آنکه بیشتر بر امریکا ضربه می‌زند، تانک‌هایش را منفجر می‌سازد، افرادش را می‌کشد علیه آن‌ها بیشتر کار و تلاش می‌کنند و کسانی دیگری را در محدود مدت چیزی نمی‌گویند و علیه‌شان اقدام نمی‌کنند.»
آری! این سنت دین حنیف است و امتحانی بزرگ و دشوار بوده و این بندگی است تا الله تعالی بیازماید که: «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتَّىٰ نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِينَ مِنكُمْ وَالصَّابِرِينَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَكُمْ»؛ و (همۀ) شما را قطعاً آزمایش می‌کنیم تا مجاهدان از شما و صابران را معلوم کنیم، و (اخبار و…) احوال شما را بیازماییم. الله تعالی می‌آزماید تا قطعات زنگ‌زده را و شکسته و ریخته را جدا کند و طلای ناب و خالص را یک طرف بسازد. و قطعاً که این امتحان بزرگ و سترگ و دشوار است و العاصم من عصمه الله.